„Szukajcie ludzi, którzy pociągną Was w górę, a nie ściągną na samo dno.”

Adrianno, opowiedz nam swoją historię?

Witam! Nazywam się Adrianna Słowińska. Choruję na Dziecięce Porażenie Mózgowe. Ukończyłam Filologię Polską na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Po kilku latach zdecydowałam się na zrobienie studiów podyplomowych na kierunku logopedia oraz język polski, jako obcy. Obecnie prowadzę korepetycje z języka polskiego w Belfrze w Sieci.

Czyli Twoja choroba jest wrodzona?

Tak. Moja choroba towarzyszy mi od zawsze, natomiast oswoiłam się z tym. Na szczęście choroba nie dotknęła mnie jakoś mocno i mogę z nią żyć w miarę normalnie.

Czym się interesujesz Ada?

Interesuje się szeroko pojętą kulturą, począwszy od muzyki, a kończąc na literaturze. Kulinaria to jedną z moich ulubionych pasji, lubię gotować. Oprócz tego fascynuje mnie psychologia. Rozwój dzieci oraz rozwój osobisty człowieka. Lubię sport, ale na obecną chwilę tylko z perspektywy telewizora czy stadionu, natomiast może w niedalekiej przyszłości będę uprawiać sport w sposób czynny.

Jak postrzegasz swoją niepełnosprawność?

Z biegiem lat na pewno postrzeganie mojej niepełnosprawności ewoluowało. Takim punktem zwrotnym było podjęcie nauki w szkole średniej oraz wyjazd na studia. Poznałam wielu ciekawych ludzi, dla których moja dysfunkcja nie była żadnym problem. Polubili mnie za to, jaka jestem i co sobą reprezentuje. Wtedy zaczęłam postrzegać niepełnosprawność, jako coś, co będzie mi towarzyszyć w życiu codziennym i do samego końca a ludzie, którzy pojawią się na mojej życiowej ścieżce, będą musieli zaakceptować mnie wraz z moją niepełnosprawnością.

Jaka Ada jest prywatnie?

Ojej, ciężkie pytanie, ponieważ ciężko mówić o sobie. Wydaje mi się jednak, że jestem ciepłą, serdeczną osobą. Zawsze gotową do pomocy, kiedy ktoś jej potrzebuje. Jestem bardzo szczera i szukam tego samego w ludziach. Wydaje mi się, że z biegiem czasu jestem coraz bardziej uśmiechnięta. Staram się z każdym dniem przełamywać bariery i słabości.

Na koniec chciałbym zapytać, czy masz jakieś rady dla innych osób z niepełnosprawnościami?

Moim mottem życiowym jest „Szukajcie ludzi, którzy pociągną Was w górę, a nie ściągną na samo dno.” Otaczajcie się osobami, przy których możecie być sobą, a życie będzie lepsze. Właśnie to bym poradziła wszystkim osobom z niepełnosprawnościami.

Dziękuje za rozmowę Mateusz Owczarek.